Artikelen die betrekking hebben op de geschiedenis van Lisse en haar bewoners

De Grote Kerk op het Vierkant in 1800: DE KERK VOOR DE GELOVIGEN, DE TOREN VOOR DE GEMEENTE

/in /door

Allerlei perikelen tussen de Hervormde Gemeente en de burgerlijke gemeente van Lisse worden besproken, evenals de problemen tussen de katholieken en de protestanten rond 1800. Zo gaat het er over wie eigenlijk het eigendom heeft van de grote kerk. De gemeente wil bijvoorbeeld de armoedebeleid van buitenkerkelijken overdragen aan de Hervormde Gemeente. Ook over het gebruik van de toren ontstaan problemen met de gemeente Lisse

NIEUWSBLAD Jaargang 4 nummer 1, januari 2005

Redactie

Na de Reformatie, de grote her­vorming in de christelijke kerk, en de furieuze Beeldenstorm in het begin van de 16e eeuw, waar­bij vele katholieke kerkgebouwen in protestantse handen overgin­gen, waaronder ook de in 1461 gebouwde Sint Aagtenkerk aan het Vierkant in Lisse, konden de rooms-katholieken in ons land hun geloof slechts uitoefenen in schuilkerken. Dat veranderde mondjesmaat nadat de Nationale Volksvergadering in 1796 zich had uitgesproken voor de scheiding van kerk en staat.

Hoe verging het in die tijd de protestanten en katholieken in Lisse?

In Lisse hebben de predikanten de aantijgingen tegen de ‘Religie der Papisten Stouticheyt’ zo’n beetje gestaakt. Dat de burgerlijke autoriteiten de rooms-katholieken — tegen betaling — laten begaan in hun schuilkerk aan ’t Mallegat, is de gereformeerde (later hervormde) predikanten al die jaren een doorn in het oog geweest. Rond 1680 is er in de hele streek een soort gedoogbeleid ingetreden ten aanzien van het houden van bijeenkomsten door rooms-katholieken. Vanaf die periode durven rooms-katholieke priesters ook weer doop- en trouwboeken te gaan bijhouden.

Ironisch genoeg staan de Lissese ambachtsheren, die altijd rooms-katholiek zijn gebleven, aan het hoofd van de protestantse kerk. De heren van Dever controleren de kerkrekening en beslissen formeel over de benoeming van een nieuwe predikant. In zijn tijd heeft ambachts­heer Johan van Schagen een privékapel laten inrichten in ’t Huys Dever. De ambachtsheer wil de kerkenraad kennelijk niet voor het hoofd stoten door de mis bij te wonen in de kerk aan ’t Mallegat. Lisse heeft een dichter en troubadour, Jan de Graaf, die geen ‘papen-hater ‘ heet te zijn. Na een bezoek aan de rooms-katholieke schuilkerk schrijft hij verzoenend:

‘k Zie de Roomsche kerk haar deuren opgedaan Nu vlijt mijn plicht om binnen in te gaan Mijn ziel verrukt, mijn oor gestreeld, mits deezen Vermits Gods naam zo hooglijk wordt geprezen’.

Het loopt niet goed af met Jan de Graaf. Hij is in 1795 betrokken bij een aanslag tegen de Franse troepen, wordt gevangen genomen en sterft in een Leidse kerker. Tegen betaling van 600 gulden krijgt zijn weduwe uiteindelijk toestemming om hem bij de Lissese dorpskerk te laten begraven. Dat de rooms-katholieke kerk weer wat meer armslag krijgt, blijkt ook uit het feit dat pastoor Cornelius van der Valck in 1798 in het oorspronkelijke priestergraf in de oude dorpskerk mag worden begraven.

Nu de ‘heerschende kerk’ heeft afgedaan maken de Lissese rooms­-katholieken aanspraak op het oorspronkelijke kerkgebouw aan het Vierkant. Koning Lodewijk Napoleon wijst de dorpskerk echter toe aan de gereformeerden en de toren aan de burgerlijke gemeente. De toren wordt door de koning als strategisch uitkijkpunt liever niet in handen van de goed met ‘Oranjeklanten’ bemande kerkenraad gegeven. Er moet in Lisse worden onderhandeld over een afkoopsom. Na een hoog opgelopen ruzie die kennelijk doorklinkt in Den Haag, reist assessor (assistent-rechter) Van Hoogstraten naar Lisse en roept ‘enige wynige der Notabelste Ledematen’ in het Reghthuys —de Witte Zwaan— bijeen. Daar doet de gereformeerde kerkenraad een bod van 1000 gulden, wat door de rooms-katholieken wordt afgewezen. De rechter is echter van mening dat de gereformeerden niet meer ‘konden lijden’ en stelt de Koning voor de Lissese rooms-katholieken een geld­bedrag te schenken voor een nieuw kerkgebouw. Dit zal overigens in 1842 pas daadwerkelijk zijn beslag krijgen. De parochie laat een eigen kerk bouwen op ‘De Mossenhof’ schuin tegenover de oorspronkelijke Agathakerk.

Buyten-armen

De eerste schermutselingen tussen kerk en gemeentebestuur van Lisse betreffen de armenzorg. De kerk maakt van oudsher onderscheid tussen ‘diaconie-armen’ en ‘buytenarmen ‘. De zorg voor de ‘buyten-armen \ die geen lid zijn van de kerk, wordt overgelaten aan de burgerlijke gemeente. Maar de municipaliteyt besluit op 30 maart 1795 de ‘buytenarmen’ met ‘overgaan van de effecten en goederen’ aan de Diaconie van Lisse over te dragen, inclusief de ambtenaren (de (buyten-armmeesteren’) die met de zorg voor deze armen zijn belast. Dit is nog niet zo slecht bekeken van het gemeentebestuur, want de bezittingen zijn al lang niet meer toereikend om daarvan de ‘buyten-armen’ te onderhouden. Als het gemeentebestuur deze verliespost kan afschuiven naar de kerk, raakt de burgerlijke gemeente op eenvoudige wijze een hardnekkig begrotingstekort kwijt. De kerk ziet er echter weinig heil in om de failliete boedel over te nemen en meldt dit ook fijntjes aan de burgerlijke gemeente. In de brief aan de ‘Provisioneele Municipaliteyt’ schrijft de kerkenraad dat zij wel bereid is de zorg van de ‘buyten-armen’ op zich te nemen, als ook de middelen waaruit die armen bedeeld moeten worden, op het vereiste peil worden gebracht en meldt: ‘Indien de lusten aan de Diaconie zouden worden ont­nomen, zy zig ook van de lasten zal ontdoen’ en de ‘Buyten-armen in dat geval weer aan de municipaliteyt zal overlaten.

De municipaliteyt dreigt uiteindelijk met strenge maatregelen: ‘De Municipaliteyt refereert zig daarom by haare genoomene en aan den Kerkeraad toegezondene Order, zullende by hun, in geval van non-voldoe­ning aan dezelve zoodanige maatregelen worden genoomen, als zy vermeenen zullen te behoeven’.

De in de hoek gedreven kerkenraad slaat keihard terug. Is het jarenlang gebruikelijk geweest dat de ambachtsheer de boeken van de kerk contro­leert, nu mag de kerk (ook de rooms-katholieke kerk) ‘op Dorpsrekening’: uit naam van het volk de gemeentefïnanciën controleren. Deze zitting is vooral bedoeld als een notabel borreluurtje, maar de kerkenraad bestaat het niettemin om de gemeenterekening met een protestnota—van acht bladzijden—af te wijzen. In de aanhef staat: ‘De Kerkeraad zal dan met die cordaatheyd die een waar vaderlander eygen is, onder het oog van de Provisioneele Municipaliteyt de navolgende remarqués brengen’.

Remarqués

En de ‘remarqués’ liegen er niet om. Zo vraagt de kerkenraad onder ande­re opheldering over de schuld aan de gemeente van de juist overleden gemeente-ontvanger Sennepart, wegens het aanwenden van gemeentegelden ten eigen bate. Over de declaraties van de schout en de secretaris schrijft de kerkenraad: ‘welke in die Reekeninge zoo menigvuldig zyn, dat dezelve een goed gedeelte van die reekeningen uytmaaken, merkelijk ten voordeele van bet dorp en ambagt zouden kunnen vermindert worden’. Van de municipaliteyt wordt voorlopig niets vernomen. Kerk en gemeente zijn door de splitsing van het bezit van kerk en toren echter tot elkaar veroordeeld. Dit leidt pas na enige tijd tot noemens­waardige problemen. De kerk eist zeggenschap over de bomen rond de — toen enige — begraafplaats bij de kerk. Het kerkbestuur wenst verder alleen mee te werken aan de begrafenis van niet-hervormden, als men bergruimte krijgt in de gemeentelijke toren en het recht op onbeperkt klokluiden.

Als het kerkbestuur alvast een begin laat maken met het snoeien van de bomen, besluit de burgemeester het snoeigereedschap in beslag te nemen en vaardigt bij een verbod uit op het klokluiden. De gemeente wil name­lijk niet dat de toren wordt gebruikt voor kerkelijke doeleinden. De berg­ruimte in de toren is gereserveerd voor de gemeentelijke brandspuit. Het blusvoertuig moet daar bij epidemieën kunnen worden geparkeerd, als de vaste ruimte voor de brandspuit wordt gebruikt om de doden te bergen.

De gemeenteraad vindt het allemaal een beetje triviaal en onder aanvoe­ring van het raadslid Van Stockum (tevens notaris) wordt met de kerkenraad het volgende compromis gesloten: het kerkbestuur stelt 120 meter grond ten westen van de toren beschikbaar als algemene begraafplaats. De gemeente zorgt voor een achteruitgang naar de Achterweg, toegang voor de klokkenist en brandspuit. Kerk en gemeente verlenen elkaar vrije toe­gang tot de kerkklok en het orgel. De hervormden krijgen hun bergruimte in de toren en mogen naar eigen inzicht de (gemeentelijke) bomen rond de begraafplaats snoeien. Aan te nemen valt dat ook het in beslag genomen snoeigereedschap weer is teruggegeven.

De toren is op 2 juli 1997 voor het symbolische bedrag van een gulden door de gemeente Lisse verkocht aan de Hervormde Gemeente. Daarbij heeft de burgerlijke gemeente ook subsidie toegezegd voor noodzakelijk onderhoud in de toekomst.

* De tekst is afkomstig uit hoofdstuk 6, ‘Kerk en kerkelijk leven’, uit het kortgeleden ver­schenen boek De Duin- en Bollenstreek in vogelvlucht, landschap, leven en werken omstreeks 1800 onder redactie van Jan Beenakker en Reinout Rutte, uitgave 2003 Cultuurhistorisch Genootschap Duin- en Bollenstreek, Lisse,  in samenwerking met Primavera, Leiden.

De penning van de Vereniging Oud Lisse ging in 2004 naar de Hervormde Gemeente in Lisse vanwege de prachtige renovatie van het oude kerkgebouw aan het Vierkant. De penning werd in ontvangst genomen door Flip van Hoven, voorzitter van de Kerkvoogdij, IJsbrand de Klerk, 2e voorzitter en Thomas ’t Wout, bouwkundig adviseur.

 

VAN WILDLUST IS ALLEEN EEN SLAKKENHUIS OVER

/in /door

De geschiedenis van buitenplaats Wildlust wordt besproken. Het geheel bestond uit een ‘herenhuizing, tuinmanswoning, schuur en verder getimmerte en met de landerijen, bossen en duinen groot 14 morgen. Coenraad Jacob Temminck kocht het in 1819 van Casparus Henricus Wolff.

Hulkenberg, A.M.

NIEUWSBLAD Jaargang 4 nummer 1, januari 2005

De villa Wildlust op de hoek van de Zwartelaan en de Heereweg moet van de Provincie gesloopt worden om plaats te maken voor een verkeersrotonde. Dat is jammer voor dit fraaie en beeldbepalende pand, dat overigens geen status heeft van gemeentelijk of rijksmonument. In feite doet dan ook alleen de naam nog denken aan het buiten dat hier in de eerste helft van de 18e eeuw werd gebouwd.

door A.M.Hulkenberg

In 1733 bestond Wildlust nog niet. Toen was ter plaatse aan de Zandsloot ten noordwesten van de Lisserbrug op het huidige bollenland van Grullemans een bleekveld met een bouwhuis ( een boerenhuisje). Dit bleekveld behoorde met alle duinen ten noorden van de Zandsloot aan de eigenaar van het Hof van Hillegom, Jhr. (Cornelis) Ascanius van

Sijpesteyn. Op dit bleekveld, doorsneden door veel slootjes met helder duinwater werd door regelmatig “hozen” in het zonlicht de was gebleekt. Iets verder van de weg stond op het gras een fraaie tuinvaas, waarop de bewoonster van Zandvliet, Jkvr. Adriana C. Sohier de Vermandois (“de Mammesel”) uit haar zijraam een fraai uitzicht genoot. De rest bestond uit “houtbos”.

Buitenplaats van apothecar

In 1742 was de “blekerij” al niet meer in gebruik en beplant met “wilgeplanten”. Later vindt men aldaar de tuinen van “de buitenplaats genaamd Wildlust”, die op 2 augustus 1814 “bij titel van koop bij gerechtelijke uit­winning” in handen was gekomen van “de Heer Casparus Henricus Wolff, chirurgijn en apothecar” te Lisse. Wolff ging echter niet zelf op Wildlust wonen; het was verhuurd aan “den WelEdelGeboren Heer Coenraad Jacob Temminck, landeigenaar, wonende te Amsterdam op de Herengracht bij de Leidsegracht”, aan wie Wolff op 30 januari 1819 Wildlust voor f 10.000 verkocht.

Het geheel bestond uit een “herenhuizing, tuinmanswoning, schuur en ver­der getimmerte en met de landerijen, bossen en duinen groot 14 morgen tot de gemelde buitenplaats behorende en om en bij dezelve gelegen.” De verkoper verklaarde “niet in te staan voor de tegenwoordige staat der gebouwen”, hetgeen erop wijst, dat ze al niet nieuw meer waren.

Roemrijke bioloog

Het oog der liefde ziet niet ver: Temminck trouwde met Anna Agnetha Smissaert, de dochter van Marinus A.P. Smissaert, de eigenaar van (het buiten) Veenenburg en van de duinen die aan de noord- en westzijde Wildlust omsloten.

Coenraad Jacob Temminck, geboren te Amsterdam op 31 maart 1778, was een verdienstelijk dierkundige. Op achttienjarige leeftijd aanvaardde hij een winstgevende betrekking bij de Oostindische Compagnie, legde zich tevens met ijver toe op de beoefening der biologie, werd door koning Lodewijk benoemd tot kamerheer en ridder van de Orde der Unie, nam in 1813 als luitenant bij een vrijkorps te paard met geestdrift deel aan de afschudding van het Franse juk en zag zich in 1820 benoemd tot directeur van het Rijksmuseum van Natuurlijke Historie te Leiden. Nu werden op zijn aandringen geleerde mannen naar verschillende werelddelen uitgezon­den om exemplaren uit het dierenrijk voor het museum te verzamelen. Met onvermoeibare volharding bleef bij daarvoor werken, totdat hij op de 30ste januari 1858 door de dood werd weggerukt.

Wijngaardslakken

Ook op Wildlust bleef hij de biologie trouw. In 1827 kwamen daar wijn­gaardslakken voor, waarvan nog steeds een schelp te Leiden bewaard wordt. “Professor Temminck” heeft veel voor de uitbreiding en verfraaiing van Wildlust gedaan. In 1828 kocht hij boer­derij en landerijen van het voormalige Zandvliet en hij bestelde voor Wildlust duizenden eiken en honderden sierheesters bij de firma, die toen “Cornelis de Graaff en Zn” heette. Zo bracht onze Jan hem posthuum nog een laatste groet:

Geachte Heren, die U ’s zomers komt vermeien

In dit district, en aan de groene weiden

In ’t lommer van Uw lustpaleizen woont

En uwe gunst aan deze plaats betoont,

Verheug u lang nog in het buitenleven,

Totdat hij in een lustplaats wordt verheven

Daar nooit geen damp of gore noorden wind

U aan uw huis of enge kamers bindt,

Maar waar de zon en d’heldere zomerdagen                        .

Steeds zonder eind verschijnen met behagen,

Daar nooit geen druk ofscheidgalm zich verspreidt.

Leef zaliglijk tot in de eeuwigheid!

Slakkenhuis in museum

Na de dood van de Weduwe Temminck in 1865 viel Wildlust toe aan haar tweede zoon Marinus, naar wie de boerderij Oud-Zandvliet later “Marinus” werd genoemd. Hij liet enige tijd later het oude Wildlust slopen en vervangen door een nieuw huis, dat met de tuinen omstreeks 1930 (correct is 1924 – redactie Nwbl) verdween.’ Van (de buitenplaats) Wildlust is niets meer over, behalve dan een slakkenhuis in het Museum van Natuurlijke Historie te Leiden.

Slotopmerking

Tot zover het relaas van Fons Hulkenberg zoals dat gedrukt staat in zijn broek ’t Roemwaard Lisse, 1971, 2e druk 1998. Het door Marinus Temminck gebouwde huis kwam in het bezit van de Graaf van Lynden en is in 1924 gesloopt. De fami­lie Grullemans liet in dat jaar de huidige villa bouwen. Die is in 1964 gekocht door de familie A. de Regt, waarvan thans nog weduwe De Regt in het huis woont.

Het buiten Wildlust. Tekening in Oostindische inkt door P.J.Lutgers (1808-1874). GemeenteArchief Leiden

De statige villa Wildlust die in 1924 werd gebouwd en nu van de provincie gesloopt moet worden ten behoeve van een verkeersrotonde.

Archeologie via internet

/in /door

De cultuurhistorische waarden van archeologie, landschappen en nederzettingen in ZH worden gedigitaliseerd door de provincie. Zij zijn te zien op www.zuid-holland.nl/GS.

Nieuwsflitsen

NIEUWSBLAD Jaargang 4 nummer 1, januari 2005

In 2002 heeft de provincie Zuid-Holland de cultuurhistorische waarden van de archeologie, landschappen en nederzettingen in Zuid-Holland inge­tekend op kaarten en voorzien van toelichtingen, ook die van de Duin- en Bollenstreek. Tot nu toe waren ze alleen in gedrukte vorm beschikbaar. De provincie heeft ze nu gedigitaliseerd en op internet gezet: www.zuid-holland.nl/chs. Hierdoor zijn ze nu voor iedereen gemakkelijk toegankelijk. De Provincie wil met deze activiteit stimuleren dat de cultuurgeschiedenis een grotere rol gaat spelen bij toekomstige ruimtelijke ontwikkelingen.

Archeologische kaart Lisse

 

Archeologische kaart Lisse legenda

BIJ DE HARTPAGINA: De bevrijding 75 jaar

/in /door

Redactie

Jaargang 19 nummer 2, 2020

Het hele land vierde feest, wat een opluchting! Vlaggen uit de mottenballen wapperen in alle straten. Verkleedpartijen 0veral. Optochten, bijeenkomsten, het kon allemaal weer. Legervoertuigen van de bevrijders rijden nu over de Heereweg. Iedereen wilde wel zien wat de Duitsers hadden achtergelaten
in het bos. Al wat eerder hadden ze zelf de V1 lanceerinstallatie opgeblazen, een hoop verwrongen staal was het resultaat. Burgemeester Van Rijckevorsel was blij dat hij nu uit zijn schuilplaats kon komen. Hij was zolang als broeder in het klooster getreden, en voelde zich weer vrij zonder de pij en deed zijn ambtsketen weer om de nek. Kapelaan Wuijster was juist blij bevrijd te zijn van de ketens van Dachau, in zijn pij voelde hij zich juist weer vrij. Victorie, vrede, vier de vrijheid. Samen zingen, huldezangen en uit volle borst het Wilhelmus. E n ‘Op de hoek van de straat, staat een NSB’er, ‘t is geen man, ‘t is geen vrouw, ’t is een farizeeër. Met een krant in de hand, staat hij daar te venten. Hij verkoopt zijn vaderland, voor vijf losse centen.’ Niet zachtjes of stiekem neuriënd, zo hard als je maar kon terwijl het over het schoolplein galmde, waar de kapper grijnzend jonge dames kaal knipte die verliefd waren geworden op een Heinz of Günter. De meesten van hen waren ook liever bij hun moeder thuis was gebleven. Ach en neem nu Trees, die deed het liever met een Canadees. Misschien waren al die verliefde meisjes een beetje in de war. ‘Make love, not war’, zou Misschien waren al die verliefde meisjes een beetje in de war. ‘Make love, not war’, zou Churchill hebben kunnen zeggen. Na 75 jaar vrijheid kunnen we wel vergeven, vergeten doen we niet, als de vrijheid je lief is.

Foto’s van 75 jaar bevrijding

ZESKAMP OLYMPIADE 1971-1972

/in /door

Lisse wilde graag mee doen met Zeskamp van de NCRV. Dat lukte in het seizoen 1971/72. De VOL heeft een plakboek van deelneemster Wilmy Hazelaar gegeven. Zij heeft voor het artikel mondeling toelichting gegeven. Het is een mooi overzicht geworden.

Inhoud Jaargang 19 nummer 2, 2020

door Liesbeth Brouwer

Dick Passchier en Barend Barendse
een geweldig duo! Zorgden samen
voor veel kijkplezier bij de NCRV

Deze titel stond op de eerste bladzijde van een mooi verzorgd plakboek dat onze vereniging ontving. In totaal kregen we 3 plakboeken. Dat maakt natuurlijk nieuwsgierig. Wilmy Hazelaar, die ons de plakboeken schonk, was zo vriendelijk om ook persoonlijk nog wat toelichting te geven.

De Zeskamp show
In 1964 startte de NCRV met deze grote spelshow. Teams van bewoners van diverse plaatsen, eerlijk verdeeld over het noorden, zuiden, oosten, midden en het westen van ons land, namen het tegen elkaar op in een soort sportieve spektakelstrijd. In die tijd had nog lang niet iedereen een tv. In 1964 kreeg je een tweede net en had je uitzendingen van Nederland 1 en Nederland 2. Kleuren-tv kregen we in 1967 in Nederland. Ongekend populair waren de rechtstreekse uitzendingen van de show op de zaterdagavond. Daar bleef je voor thuis en daar keek je dan met de hele familie naar. Spannend, komisch en altijd enthousiast van commentaar voorzien door Barend Barendse en Dick Passchier.

Lisse wil ook meedoen
In de regio hadden de shows nog extra bekendheid, want er was altijd wel een opnamedag in de Groenoordhal in Leiden. Bovendien had Alphen a/d Rijn in 1970/71 succesvol meegedaan. Dus toen er van de NCRV een uitnodiging naar Lisse ging toog men voortvarend aan het werk. Want om
succesvol mee te kunnen doen heb je wel een goed team en een actieve achterban nodig. De gemeenteraad moet er achter staan, steun van de sportclubs is onontbeerlijk en ook de financiën moeten
op orde zijn. De koppen worden bij elkaar gestoken en op 3 aug. 1971 valt in restaurant Warong
Djawa het besluit dat Lisse mee zal doen met de NCRV Zeskamp olympiade. De toevoeging olympiade werd gebruikt omdat het jaar erop de eerstvolgende Olympische Spelen in München zouden worden gehouden. De sportclubs van Lisse zegden hun medewerking toe, de gemeente doneert fl 3500 en bovendien werd financiële steun toegezegd door de middenstandsvereniging en de harddraverijvereniging. Er moet hard gewerkt worden want voor 4 september moet de kernploeg gereed zijn. De technische commissie, met o.a. de heren Osephius en Timmer, zal zich over de selectie buigen.
Selectie sporters Lisse had enkele actieve sportverenigingen; atletiekvereniging de Spartaan natuurlijk en zwemvereniging de Watervrienden. Bovendien was in ’69 Sportclub Lisse opgericht met een actieve volleybal- en basketbalvereniging. De NCRV stelde aan meedoen wat vaardigheidseisen zoals: kracht, durf, lenigheid en inventiviteit. Je moest bovendien minstens 18 jaar zijn om mee te mogen doen. Wilmy
Hazelaar, actief in de volleybalclub, was nog maar 17 toen de selectie begon maar werd in oktober 18
jaar dus ze mocht zich opgeven. Eind augustus was er een voorlichting in een zaal van het Indische restaurant Warong Djawa aan het Vierkant. Er zou veel getraind moeten worden was de waarschuwing. Op 1 september startten de selectiewedstrijden waar zo’n 100 mensen zich voor hadden opgegeven. Eén avond competitie in het oude zwembad, de overige selectie was in de sporthal. Daar was op 3 sept. een heel hindernisparcours uitgezet met o.a. horden, ringen en voor de dames nog balslingeren. Daarna was het aan de commissie om de kernleden te selecteren. Na lang wikken en wegen kwam men er uit en werden de kernleden per brief uitgenodigd om zich de maandag erna te melden. 13 dames, waaronder Wilmy, en 18 heren kregen deze uitnodiging. Daarna volgt een periode van intensieve training. Iedere werkdag trainen, meestal ’s avonds van 7 tot 9 uur in de sporthal of in het zwembad, maar ook wel op het strand bij Langevelderslag.

De uiteindelijke selectie die Lisse ging vertegenwoordigen. Ze waren gewaarschuwd dat het hard trainen zou worden. Uit deze selectie werden telkens mensen gehaald die het best bij een wedstrijdonderdeel pasten. Iederéén is wel een keer aan de beurt geweest om de naam van Lisse hoog te houden.

Opgaven bekend
De NCRV maakt 2 weken voor de live-uitzending bekend hoe de wedstrijd er uit zal gaan zien en hoe de man/vrouw verdeling per onderdeel moet zijn. De onderdelen zijn al een beetje afgestemd op de
komende Olympische Spelen. Zo zullen er bijvoorbeeld zijn: een fakkelrace, olympische ringen en
medailles ophangen. Ook met welk soort hindernissen de sporters te maken gaan krijgen wordt summier uitgelegd. Dat betekent dat er gericht getraind kan worden. Naast een uur conditietraining volgt een uur training gebaseerd op de spellen. Tijdens die trainingen wordt dan gekeken wie uit de kernploeg het meest geschikt is om bij een bepaald onderdeel mee te doen. Uiteindelijk mogen dan 16 personen uit
de kernploeg meedoen met de wedstrijden. De hele kernploeg is natuurlijk wel bij de uitzendingen aanwezig om de ploeggenoten aan te moedigen.

Mascotte Fredje, genoemd
naar Fred Timmer de trainer,
was er natuurlijk altijd bij!

Ondersteuning
Intussen is om de kernploeg een heel circus van ondersteuning ontstaan. Drukkerij Graficus verzorgt speciale 6Kamp-uitgaves. Van Rossen, de wagenmaker op de hoek van de Kanaalstraat/Wagenstraat, stelt een ruimte beschikbaar voor de technische commissie. Daar kunnen de attributen gebouwd worden. De VVV ondersteunt en er zijn verkoopadressen voor de kaartjes om de tv-opnames bij te wonen. De eerste wedstrijd wordt gestreden in Rotterdam op 9 oktober. Supporters kunnen er met de
bus naar toe. Naar Rotterdam vertrekken er zo’n 400 mensen vanaf het Vierkant met bussen. Dat werd een drukte van belang.

Lisse had zelfs een eigen yell: L punt, I punt, dubbel S, E, bolle, bolle, bolle, olé. Rotterdam, de eerste Zeskampwedstrijd De NCRV stelde voor het hele team de outfits beschikbaar. Voor Lisse waren die gemaakt in een soort donker wijnrood, met Lisse of een fikse L erop. De sporters gingen op vrijdagmiddag al naar Rotterdam. Om 5 uur was er een diner, waar ook instructies voor de volgende wedstrijddag werden gegeven. Alle deelnemende teams overnachtten in een hotel. Op zich al een hele ervaring voor Wilmy, de jongste deelneemster. Wilmy is dan al van school en werkt bij de ABN op het Vierkant. De bank staat vierkant achter de Zeskamp en van directeur Broxterman hoeft Wilmy geen verlof op te nemen voor reisdagen naar de Zeskamp. Op de zaterdagochtend wordt er ter plekke getraind. Je hebt dan wel tevoren de opzet gekregen, maar op die zaterdagochtend zie je de echte opstelling voor het eerst. Met ook de vakken waar de supporters straks zullen zitten. Dus oefenen maar, zelfs op de opkomst met zwaaien naar de nog lege tribunes aan toe! Dan volgt de generale repetitie, dit keer wel met de pakken en attributen. Dan is ook duidelijk waar de cameramensen staan. In die tijd staat de opnametechniek nog in de kinderschoenen. Overal staan cameramensen om voor de directe tv-uitzending de mooiste beelden te kunnen schieten. Gevraagd aan Wilmy of dat niet zenuwachtig maakt antwoordt ze dat je zo in het spel zit dat je ze eigenlijk niet opmerkt. Op de verschillende onderdelen gaan 9 ploegen met elkaar de strijd aan. Per onderdeel kon je 9 punten verzamelen.
Op 1 onderdeel haalde Lisse dit maximum. “Gewichtsheffer” Fred Prins moest zijn gewichten
naar de overkant dragen terwijl Lia en Marga Kortekaas op het traject zandzakken in de gewichten moesten gooien. In totaal haalde Lisse 33 punten waarbij nog protest werd aangetekend omdat bij sommige onderdelen de regels niet gevolgd waren. Oneerlijk, maar ondanks dat werd Lisse vijfde.

 

De aanloop naar Groningen en de wedstrijd

Lisse komt helemaal in Zeskampsfeer. Dick Passchier, voor de tv-opnames gestoken in het enorme schuimplastic reuzentenue van de Fakkelrace, bezoekt Lisse en maakt een praatje met de ontwerper van het “racewagentje’, de heer Mesman, en met mevr. Zuiderduin die samen met haar man in het wagentje de strijd aangaat. Allemaal promotie voor Lisse en de Bollenstreek, zal de Lisser organisatie gedacht hebben. Maar er moest nog wel wat meer financiële ondersteuning komen. De winkeliers startten een St. Nicolaasactie en er kwam een stickeractie. Huis-aan-huis werden ze voor fl.1,- verkocht.
5 november vertrekken de spelers naar Groningen. In de Martinihal zal de directe tv-uitzending zijn. Het gaat weer goed. Op 2 onderdelen zelfs 9 punten gehaald, maar soms is er pech. Lisse op stelten gaat tijdens de repetitie geweldig, maar helaas bij de directe uitzending liep het niet zo. Maar evengoed na 2 directe uitzendingen staat Lisse nummer drie.

Leiden Groenoordhal
Op 4 dec. zal de strijd in Leiden losbarsten. Er meldden zich wel 1000 supporters aan om de Lisser ploeg aan te moedigen. Helaas is er maar een beperkt aantal plaatsen beschikbaar. Als goedmakertje zal de ploeg na afloop van de spellenavond naar Warong Djawa komen. Daar hopen ze met de supporters te vieren dat ze naar de volgende ronde gaan. Want aan het eind van de avond zal bekend zijn welke 3 ploegen afvallen. De volgende wedstrijden worden door 6 ploegen gestreden. Lisse zit niet direct in de gevarenzone, maar het blijft spannend. Het lachnummer is die avond een Sinterklaas en Zwarte Pieten wedstrijd. Na een parcours moeten ze een helling opklimmen, die is natuurlijk met zeep ingesmeerd. Hilarisch en heel moeilijk want de baan gaat steeds meer schuimen en wordt gladder en gladder. Wat hadden ze het moeilijk, Meindert Tjoelker, Jan Eichhorn, Peter Kortekaas, Peet Sprokkelenburg, en Fred Prins. Helaas, slechts 2 punten waard. Maar niet getreurd, in het eindklassement werd Lisse die avond vierde en dus kon er in Warong Djawa feest gevierd worden omdat we door waren.

Op naar 29 januari, weer in de Martinihal
Lisse is dan wel door naar de volgende spellenreeks, maar het kasboek van de organisatie is lang niet op orde. Met hun plaatsing bij de beste 6 ploegen op 4 dec. hebben ze ook een deelname bij het internationale “Spel zonder Grenzen” verdiend. In ieder geval moet gestreden worden in Groningen, Arnhem en Leiden. Als Lisse dan bij de laatste 3 hoort volgen nog 3 wedstrijden. De kas moet dus goed gevuld raken. Voor een grote inzamelingsactie zullen 120 collectanten ten met bedelbus en flambouwen de huizen langs gaan. Het geheel werd ondersteund door megafoons, fanfares, herauten met bazuinen en de nodige toeters. Zo’n inzet moet natuurlijk beloond worden. In 2 uur tijd werd ruim fl. 7000 opgehaald. De eerste zeskampronden hadden fl.11.000 gekost. Het opgehaalde bedrag was een fraai resultaat, maar nog niet genoeg. Er komt ook hulp van bedrijven: Vrienden van Zeskamp wordt opgericht. De sporters zijn volop in training. Lisse gaat zich in Groningen ook weer presenteren als bloemenplaats. Een week voor de wedstrijd is het programma bekend, worden de attributen ervoor gemaakt en wordt daar specifiek op getraind. Dit keer o.a. een droogroeiwedstrijd (boot gemaakt door fa. Verdoes), snelwandelen met voeten aaneengebonden en tussenruimte ~20 cm, een schermbalanswedstrijd die iets met water en evenwichtsbalk belooft. Uit België huurt het comité
zelfs een enorm luchtkussen om te kunnen trainen voor de geplande “rugby-wedstrijd”. Kortom er
wordt niets aan het toeval overgelaten en het programma zal weer de nodige hilariteit opleveren. Op
29 januari is het leeg in Lisse. Velen zijn bij het spektakel in Groningen en thuis wordt massaal voor de
buis meegeleefd. Dat valt niet mee, de Lissers moeten genoegen nemen met de laatste plaats.

Volgende strijdperk Arnhem en Leiden
Groningen verliep dramatisch en de kritiek was niet van de lucht. Er werd zelfs aangedrongen op een andere samenstelling van de ploeg. Ook aan de leiding wordt getwijfeld. Heel vervelend al die kritiek, terwijl het team toch het uiterste gegeven heeft. De predikant van de kerk in de Veldhorststraat, ds. Biesma, besteedt in zijn preek zelfs aandacht aan dit negativisme. Er wordt gewikt en gewogen maar de ploeg blijft, terecht natuurlijk, hetzelfde. Ze zijn zeer gemotiveerd om revanche te nemen op 26 febr. in de Rijnhal.

Het gaat niet slecht in Arnhem.

Het team eindigt daar op de derde plaats. Maar Groningen is daarmee niet uitgewist. In Leiden zal Lisse een buitengewone prestatie moeten behalen om bij de laatste drie te eindigen en mee te kunnen dingen in de finale. De deelnemers zijn weer zeer gemotiveerd.

Het is nu of nooit!

Arnhem was ook wel een gevalletje van pech hebben. De diskwalificatie bij het boksen voelde toch oneerlijk. Maar helaas is de achterstand in het klassement voor Lisse wel erg groot. Lisse zal ook in Leiden weer een pr-offensief inzetten. De vereniging van tulpenkwekers zal gratis tulpen ter beschikking stellen. Er wordt weer geoefend op nummers als: olympisch ringbal, touwklimmen aan een touw dat gestaag zakt. Dat touw hangt boven water en nat is nat. De spanning is groot, maar helaas, de ploeg wordt in Leiden definitief uitgeschakeld. Supporters en sporters kwamen die avond samen in ’t Trefpunt. Voorzitter Henk van der Kroft dankte iedereen en merkte nog op dat het nog niet gedaan was met de strijd, er wacht nog een sportieve uitdaging, nl. deelname aan Spel zonder Grenzen.

Lisse is dus niet door naar de finale van de Zeskamp olympiade, maar heeft wel vooruitzicht mee te
mogen doen met Spel zonder Grenzen. Voor de Zeskampfinale komen alle deelnemende plaatsen nog
op de buis met hun gebruikte wagentjes. De trap-car-race wordt gehouden in Deventer. Het regende
die dag pijpenstelen. Per plaats was er een damesen een herenploeg. Voor Lisse deden mee Marian
Snaar, Lia Kortekaas, Corien Kaufmann, Wilmy Hazelaar, Fred Timmer, Fred Prins, Herman Zuiderduin en Hans Hoogervorst. Het leverde mooie plaatjes op. Maar winst was er voor de Lissers niet te halen. Na afloop van de Zeskampfinale in Rotterdam is er voor alle deelnemers feest in het Hilton-hotel.

Het Lisser Zeskampteam blijft dus volledig in training. Die training is allround, want in de internationale wedstrijd wordt geloot wie aan een bepaald onderdeel meedoet. Bij de afgelopen wedstrijden was de keuze welke sporter een onderdeel zou doen aan de ploegleider. Spel zonder Grenzen is een uitzending van de Europese Radiounie (EBU). De opzet van de spellen is hetzelfde als bij de Zeskamp. Sportieve duels waar voor de kijkers veel te lachen valt. Er doen 7 landen mee. Lisse zal ons land vertegenwoordigen in Sheffield (Engeland) op 2 augustus in de 6e ronde van deze landenwedstrijd. Er is een directe uitzending in ieder van de deelnemende landen. Naast ons land zijn dat: Zwitserland, België, Frankrijk, Italië, West-Duitsland en Engeland. De kernploegleden reizen per Fokker Friendship naar Engeland. In Sheffield verblijven de ploegen in Ranmoor House. De studenten die er normaal verblijven zijn nog niet terug van hun vakantie dus is het gebouw voor deze periode gehuurd door de BBC voor It’s a knock-out, zoals

Spel zonder Grenzen in Engeland
heet. De officiële ontvangst door de gaststad was in de Townhall van Sheffield door Lord Mayor (burgemeester), mrs. Stafford. Daar werden ook de cadeaus uitgewisseld. De burgemeester van Sheffield kreeg van onze burgervader Berends een zilveren tulp met de belofte een pakket bloembollen voor het komende voorjaar. Het Lisser team gaf de andere captains een pakket met: o.a. kaas, Delfts blauw bord en een klomp. Natuurlijk deelden de andere deelnemers ook geschenken uit. Zo kreeg Wilmy o.a. een sjaaltje en een fles lavendel. In Ranmoor House hadden alle deelnemers een eenpersoonskamer, maar dat was wat ongezellig. Liever gezellig bij elkaar en zo sliepen Wilmy, Anke en Truus bij Corien op de kamer.

De wedstrijd in Sheffield
Op maandagochtend begonnen de trainingen. Een demonstratieteam deed de spelletjes voor. Daarna mocht ieder team een paar minuten oefenen op de onderdelen. ’s Avonds begon de eerste training met belichting en camera’s. De volgende dag zou de generale repetitie zijn, maar vanwege het slechte weer, raining cats and dogs, werd dat verschoven naar de volgende dag. Na die training volgde de loting. Voor de uitzending worden de ploegen met bussen naar het Norfolk park gebracht. Daar laten ze weer zien uit de Bollenstreek te komen: er worden gladiolen weggegeven. De spellen stonden in het teken van koning Arthur. Lisse moest op 7 spellen uitkomen, bijv. bij “ridder te paard”, “kasteel met glijbaan” en uiteraard water, “gevecht tegen de ridders”. Het is werkelijk een enorm spektakel. Duizenden meters kabels zijn gelegd, tientallen auto’s van Eurovisie en de BBC zijn paraat. Speciale lichtmasten zijn gebouwd met een platform voor de cameramensen. Er zijn complete bouwwerken met poorten, alles in het teken van een kasteel. Ter plaatse waren zo’n 35.000 toeschouwers, maar de tv-uitzending kon volgens onze plaatselijke krant wel door 300 miljoen paar ogen bekeken worden. Na de ridderlijke en spannende wedstrijd werd er gefeest in de Top Rank Suite en volgde de prijsuitreiking: de derde prijs voor Lisse. Terug in het vliegtuig feliciteerde gezagvoerder Vos uit Sassenheim via de boardradio het team met de behaalde 3e plaats. Bovendien kreeg hij het voor elkaar om toestemming te krijgen voor een andere aanvliegroute naar Schiphol, gepland was via Zandvoort, gevlogen werd over Lisse. Het was voor de ploeg een fantastische week geweest in Sheffield! Volgens de pers was er een klein minpuntje. Dat lag niet bij het team, maar bij de dorpelingen. Waar in een plaats als IJsselstein het hele dorp uitgelopen leek om de sporters aan te moedigen toen zij vertrokken naar hun deelname in Spel zonder Grenzen (ze kwamen uit in Zwitserland) was het toen onze ploeg vertrok heel leeg op het Vierkant. Bij terugkomst met de 3e plaats op zak was er ook maar matig belangstelling van de Lissers.

Delft toneel voor Spel zonder Grenzen
Ook Nederland is een keer gastland voor het spel. Deze mogelijkheid om het mooie Holland op de kaart te zetten wordt natuurlijk benut. Delft is gekozen als locatie en in die competitie zal Nederland vertegenwoordigd zijn door Bladel. De Grote Markt van Delft wordt getransformeerd voor alle spellen. De tribune voor de taptoe, die dat jaar even in de wacht moest vanwege Spel zonder Grenzen, kon gebruikt worden voor de vele toeschouwers. 6000 kijkers in Delft. Het aantal tv- kijkers zal dankzij de eurovisie rond de 80 miljoen liggen. Prachtige promotie voor ons land. De spelen staan in het kader van onze folklore; haringtenten, koe melken, orgeldraaien op een zeepbaan. Op internet zijn nog filmpjes te vinden waaruit blijkt dat men bij de NCRV goed was in het bedenken van dwaze spelletjes. Ook wordt duidelijk dat het maken van zo’n directe tv-uitzending een technisch hoogstandje was. Een aanrader om eens terug te kijken. Bladel bezorgt Nederland een 2e plaats in Delft.

Afsluiting Spel zonder Grenzen in Lausanne
De finale van Spel zonder Grenzen werd gedraaid in Lausanne. Venray moest het opnemen tegen de
andere landen. Er werd weer een 2e plek binnengesleept. Voor de NCRV werd hiermee weer een succesvolle reeks tv-uitzendingen afgesloten. Er zouden nog heel veel seizoenen volgen. Voor de ploeg van Lisse was er nog een slotavond. Die wordt gehouden in het Trefpunt. Henk van der Kroft bladerde terug in het boek van Zeskamp Lisse, captain Fred Timmer memoreerde de goede teamgeest. De thuiszitters werden ook bedankt, want die hadden zich toch maar een jaar lang moeten schikken naar de trainings- en wedstrijddagen. Een sportief avontuur werd hiermee succesvol afgesloten.

Terugblik
Wilmy Hazelaar maakte mooie plakboeken van het jaar dat in het teken stond van de spelshow.
Zelf ging ze weer terug naar de ABN. De bank vertrekt naar het Blokhuis en wordt ABN AMRO.
Intern maakt zij promotie en werkt later voor de bank in Hoofddorp. Ze eindigt haar loopbaan bij de
gemeente Amstelveen, natuurlijk wel op de financiële afdeling. Wanneer de spelshow eindigt gaat ze
weer sportief verder bij de volleybalclub. Dat had ze tijdens de spelen ook zo veel mogelijk volgehouden,
maar soms moest het volleybal wijken. Ze speelt op hoog niveau, haalt haar scheidsrechtersdiploma en is heel lang actief als scheidsrechter. Het jaar van de spelshow was een prachtig, maar ook zwaar
jaar. Alles moest er voor aan de kant gezet worden. Een normaal privéleven was er niet meer. Het heeft haar zeker gevormd. Zeventien als je begint aan zo’n avontuur met al die aandacht op je gericht, dat maakt je zelfverzekerd en zelfstandig. Maar die plakboeken, daar werd niet meer in gekeken. Zo belandden ze bij Oud Lisse, dus dankzij Wilmy ontstond er weer een verhaal over een stukje Lisser geschiedenis voor het VOL-Nieuwsblad.

Zeskamp

Erepenning voor oude politiebureau , Heereweg 304

/in /door

NIEUWSBLAD Jaargang 2 nummer 2, april 2003

Nieuwsflitsen

Na de vergadering reikt Frits Treffers de erepenning van de vereniging uit aan de familie Jurgens, bewoners van het voormalige politiebureau aan de Heereweg. Het pand stond anderhalf jaar geleden op de nominatie om gesloopt te worden. Gelukkig kocht de familie Jurgens het en restau­reerde het zoveel mogelijk in oude stijl. Oud Lisse waardeert de manier waarop de restauratie is uitgevoerd en de inspan­ningen van de familie Jurgens.

Veldhorststraat met een linde (op de hoek met de Von Bönninghausenlaan)

/in /door

Boomgegevens en adres

Prins Bernardboom

Boom 419 op Veldhorststraat met een linde (op de hoek met de Von Bönninghausenlaan)
Contactgegevens
Naam eigenaar: Gemeente Lisse
Contactadres: Heereweg 254, 2161 BS Lisse
E-mailadres: bomen@lisse.nl
Telefoonnummer: 140252

Boomgegevens in 2016
Boomsoort: Gewone linde
Wetenschappelijke naam: Tilia x europaea
Stamdiameter: 55 cm
Hoogteklasse: 12 – 18 m
Plantjaar: 1939
Boomtype: Niet vrij uitgroeiende boom

Bevindingen boomveiligheidscontrole in 2016
Kroon: Voldoende
Stam: Voldoende
Stamvoet: Voldoende
Conditie: Voldoende
Gebrek: Geen
Technische levensduur: > 5 jaar
Veiligheidscategorie: Boom zonder noemenswaardige afwijkingen
Maatregel: Geen veiligheidsmaatregel.

Aanwijscriteria in 2016
Beeldbepalend: Ja. Positieve bijdrage aan karakter, herkenbaarheid straat, wijk of dorp. Zichtbaar vanuit openbaar toegankelijk gebied.
Ecologisch waardevol: Nee.
Cultuurhistorisch waardevol: Ja. Herdenkingsboom.
Duurzame groeiplaats: Nee.
Zeldzaam, uniek of dendrologisch waardevol: Nee.

status in 2016
Vastgesteld in: 2005
Huidige status = waardevol
Gewenste status = waardevol

v

Broekweg 112 bij een Canadese populier (zuidoost hoek)

/in /door

Boomgegevens en adres

Boom 398 bij Broekweg 112 met een Canadese populier (zuidoosthoek)
Contactgegevens
Naam eigenaar: Gemeente Lisse
Contactadres: Heereweg 254, 2161 BS Lisse
E-mailadres: bomen@lisse.nl
Telefoonnummer: 140252

Boomgegevens in 2016

Boomsoort: Canadese populier
Wetenschappelijke naam: Populus x canadensis
Stamdiameter: circa 180 cm
Hoogteklasse: 18 – 24 m
Plantjaar: 1940
Boomtype: Niet vrij uitgroeiende boom

Bevindingen boomveiligheidscontrole in 2016
Kroon: Onvoldoende
Stam: Matig
Stamvoet: Voldoende
Conditie: Voldoende
Gebrek: Bastnecrose (afgestorven bast). Blikseminslag. Mechanische
overbelasting. Onbalans lengte-/diameterverhouding tak(ken).
Technische levensduur: > 5 jaar
Veiligheidscategorie: Risicoboom
Maatregel: Kroon innemen. Jaarlijkse inspectie.

Aanwijscriteria in 2016
Beeldbepalend: Ja. Positieve bijdrage aan karakter, herkenbaarheid straat, wijk of dorp. Zichtbaar vanuit openbaar toegankelijk gebied. Grote omvang, vanuit 1 windrichting beeldbepalend.
Ecologisch waardevol: Nee.
Cultuurhistorisch waardevol: Nee.
Duurzame groeiplaats: Nee.
Zeldzaam, uniek of dendrologisch waardevol: Ja. Uniek vanwege grootte.

Status in 2016
Vastgesteld in: 2005
Huidige status = waardevol
Gewenste status = waardevol

Broekweg 112 boom 398

Opening van de Kwakel bij Dever

/in /door

Jaargang 19 nummer 2, 2020

Nieuwsflitsen

Het wandelroutenetwerk in Lisse is uitgebreid met een route vanaf de Zemelpoldermolen naar de hoek Achterweg/Prof. Van Slogterenweg. Door de aangelegde Kwakelbrug die vanaf de Vennestraat toegang geeft tot het
terrein van ’t Huys Dever, kan men nu de route vervolgen via de oprijlaan van Dever naar de Prof. Van Slogterenweg via het fietspad van de Heereweg. Ter info, ons VOL-lid Nico Groen, die ook actief is in het wandelnetwerk Bollenstreek, was de initiator van de bouw van deze Kwakelbrug! De Kwakelbrug werd op woensdag 24 juni officieel geopend door wethouder Kees van der Zwet en Ignus Maes, voorzitter Vrienden van ’t Huys Dever. Van der Zwet sprak zijn waardering uit voor de vrijwilligers van het wandelnetwerk Bollenstreek en ’t Huys Dever. Ze dragen bij aan de toegankelijkheid van het erfgoed in de Bollenstreek en in Lisse. Door de Kwakel brug wordt ’t Huys Dever opgenomen in het wandelnetwerk Bollenstreek en ontstaat er een nieuw ommetje voor de inwoners van Lisse. Dit project is tot stand gekomen met bijdragen van de provincie ZuidHolland, de regio Holland Rijnland en de gemeente Lisse. Langs de route is op het terrein van Dever een mooi infobord gerealiseerd over de geschiedenis van ’t Huys Dever en het wandelroutenetwerk Bollenstreek waar Ignus Maes een korte toelichting op gaf.

bruggetjes werden dus kwakels genoemd. Deze bij Dever is wel stevig!!!

Het woord Kwakel is verwant met wankel in de zin van onvast. Wiebelige

Overhandiging vaandel “Trouw moet Blijken”

/in , /door

Jos van Bourgondiën,

maandag 15 februari 2021

Op 15 februari 2021is in de Vergulde Zwaan door Martin Meulemans en Marco Kleijhorst, vertegenwoordigers van muziekvereniging Da Capo het vaandel van de voormalige Lissese harmonievereniging “Trouw moet Blijken” overhandigd aan Eric Prince, Annette Heus in het bijzijn van Chris Balkenende en Jos van Bourgondiën, vertegenwoordigers van de Cultuur-Historische Vereniging “Oud Lisse”. Het spreekt vanzelf dat dit vaandel een prominente plek krijgt in de Vergulde Zwaan.

 

 

 

1