Bloemencorso 60 jaar jong: ‘DE REUSACHTIGE KLOMP ZAKTE SNEL IN ELKAAR’.

Rineke van Pijpen vertelt over haar deelname aan het eerste corso in 1947. Diverse anekdotes van vroeger worden besproken. 

Arie in ’t Veld

Nieuwsblad jaargang 6 nummer 2, april 2007

Op onze oproep de persoonlijke ervaringen te vertellen die men heeft gehad met en rond het Bloemencorso in vroeger tijden kwamen niet veel reacties binnen. Maar wel het verhaal van mevrouw Rineke van Pijpen-Snijders die over de deelname aan het eerste bloemencorso in 1947 vertelt.

“Het eerste bloemencorso werd door de meewerkende bedrijven zelf opgezet en gestoken. Ook de fa. J.W. de Gruyter, drukkerij van bijna alle bollenplaten voor de verschillende bollenfirma’s en toentertijd gevestigd aan de Hoofdstraat in Sassenheim, deed mee. Mijn vader, W.R. Snijders, was daar typograaf. Samen met het personeel en de leerlingen van mijn vader werd besloten om een levensgrote klomp te maken van hyacintennagels. Er werd op een platte kar een houten(!) raamwerk gemaakt. Daar overheen werd van kippengaas de vorm van een klomp aangebracht die vervolgens met bloemen werd bedekt. Ik weet niet meer of de hele hyacint werd gebruikt of alleen de nagels. Het was een prachtig bouwwerk geworden en men was er dan ook reuze trots op. De klomp was namelijk het logo van Drukkerij de Gruyter en men wilde dat graag goed voor het voetlicht brengen.
Men had er bij dat eerste corso echter geen idee van dat die bloemen zo zwaar waren. Al na korte tijd begon de hele boel in te zakken, het kippengaas gaf weinig steun en er was bijna geen klomp meer in te herkennen. Wat te doen? Goede raad was duur. Maar de oplossing kwam er wel.
Alle medewerkers die niet al te dik en stijf waren werden als men langs reed uit het kijkerspubliek geplukt en iedereen moest helpen om onder de klomp binnen het houten raamwerk de klomp zo goed mogelijk omhoog te houden. Dat lukte maar ten dele en iedereen was kapot, toen men er eindelijk weer onderuit mocht. Ik denk dat dit de enige keer is geweest dat men kippengaas heeft gebruikt, want ook de wagen van de fa. Tissing uit Lisse zakte volgens mijn man in elkaar. Maar al doende leert men en de volgende corso’s werden al veel mooier en beter, zoals iedereen in de volgende jaren kon zien!”

Praalwagens leeggeplunderd

Bekend in corsokringen is het verhaal van de oude garde die het nog meemaakte dat er eind jaren zeventig en begin jaren tachtig jaarlijks enkele praalwagens naar Göteborg in Zweden gingen om daar een zegerit te maken. Het publiek was steeds zeer enthousiast en hoe blij men was met bloemen uit Holland bleek als de praalwagens bij de finish waren: de achterkanten waren dan namelijk nagenoeg leeggeplunderd! En veel hilariteit na aanvankelijk grote schrik was er in een bepaald jaar ook, toen tijdens de rit bleek dat een van de praalwagens een straat niet kon indraaien. Steken dus met dat gevaarte. Dat ging goed totdat en enorm gerinkel duidelijk maakte dat er iets helemaal mis was. En inderdaad, de praalwagen was achteruit een etalage binnengereden!

Tweemaal door de streek

In vroeger jaren reed het corso tweemaal op een dag door de streek. Heen en terug dus. Het vertrekpunt was de Bernardus in Sassenheim en de finish in Bennebroek. ’s Morgens heen en ‘middags terug. In de streek was het als gevolg daarvan de hele dag en drukte van jewelste, want niemand ging naar huis voordat ook die tweede rit was bekeken. Vermoeiend waren die dagen voor alle betrokkenen en niet in het minst voor de muziekverenigingen die tweemaal aan de bak moesten. Zo vertrokken de Lissese muzikanten ’s morgens te voet naar Rehobôth aan de Achterweg (nu het gemeentehuis) om van daaruit naar de Engelenbrug te marcheren waar men in het corso werd gevoegd. Vervolgens werd gemarcheerd naar de steenfabriek en toog men daarna te voet naar huis om het geteisterde lijf wat rust te geven. Na enkele uren moest men echter weer op pad richting steenfabriek om van de partij te zijn bij de terugrit van het corso. De route richting De Engel werd vervolgens gelopen en daarna zo spoedig mogelijk weer richting Rehobôth en vervolgens naar huis. Dan had je wel even genoeg bloemencorso, publiek en bollenstreek gezien…….