Don’t forget to remember them…..Waarom? Hierom!

Inhoud Nieuwsblad Jaargang 18 nummer 2 juli 2019

Carole Ann Phipps Wilson

Op 7 september wordt herdacht dat een bommewerper 75 jaar geleden neerstortte bij de Engel. Er is een herdenking in de Engelbewaarderskerk en bij het herdenkingsmonument, dat in 2012 onthuld is. Carole Ann Phipps, dochter van een van de bemanningsleden, bedankt de inwoners van Lisse. Speciaal Erwin de Mooij.

Namens de familie van Lt. Rupert Lee Phipps

(Met diepe dankbaarheid aan Erwin de Mooij, voor zijn onvermoeibare inzet en eindeloos geduld om deze gebeurtenis mogelijk te maken.)

Inwoners van Lisse, Zuid Holland en Nederland, ik groet U.

Uw dappere landgenoten hebben het leven van mijn vader gered. Woorden schieten te kort om mijn dankbaarheid en bewondering uit te drukken aan hen die zo moedig handelden toen op 26 september 1944 de Jayhawk waarin mijn vader vloog neerstortte. Het was niet de bedoeling dat Lt. Rupert Lee Phipps zou vliegen met de B-17 bemanning die dag. Tijdens de briefing voorafgaand aan de missie, werd aangekondigd dat zowel de schutter als ook de navigator om medische redenen niet inzetbaar waren. Omdat hij voor beide taken gekwalificeerd was, bood mijn vader zich vrijwillig aan om hen te vervangen. Hij had al ervaring opgedaan bij 12 eerdere bombardementsmissies. Op die noodlottige dag, stond hij op het punt om zijn 13e missie te voltooien. Zijn missie was onderdeel van de succesvolle missie van de 457th Bomb Group om het Nazi spoorwegemplacement in Osnabrück, Duitsland te bombarderen. De flak1 van de Nazi’s raakte zijn vliegtuig toen het de grens met Nederland overvloog op weg terug naar de thuisbasis in Glatton, Engeland. Lt. Phipps was slechts 20 jaar oud en pas getrouwd toen hij neerstortte in het op dat moment rustige Lisse. Hij landde op zacht terrein vlakbij Roelofarendsveen, waar hij onmiddellijk omringd werd door een groepje mensen die een vreemde taal spraken. Aanvankelijk wist hij niet of dit vrienden of vijanden waren, maar al gauw realiseerde hij zich hoeveel geluk hij had gehad. Nadat Lt. Phipps zijn parachute had afgedaan, drong men bij hem aan zich zo snel mogelijk te verschuilen, en toen hij achter zich keek, zag hij hoe anderen de parachute snel begroeven. Mijn vader was gered door dappere Nederlanders! De volgende 5½ maanden riskeerden een tandarts, een boer en zijn vrouw, een leider van de ondergrondse en zijn gehele familie, een dominee, een bestuurslid van een jenever stokerij, een voormalige gezagvoerder van de Holland America Lijn en anderen hun leven om mijn vader verborgen te houden voor de Nazi’s. U moet weten dat mijn vader op 12 februari 1945, in het gezelschap van drie van zijn beschermers naar Lisse fietste, en dat hij twee dagen in uw plaats doorbracht. Uiteindelijk werd hij uit Nederland gesmokkeld en keerde hij terug achter de geallieerde linies op 17 maart 1945.
De gebeurtenissen rondom mijn vader’s onderduik en ontsnapping illustreren het heldendom van gewone Nederlanders tijdens de hongerwinter van 1944-1945. De ontdekking van mijn vader door de Duitse autoriteiten zou zeker de dood hebben betekend voor zowel mijn vader als ook de mensen die hem verborgen hielden. Tijdens een periode van 4½ maanden, wisten slechts 15 familieleden en buren, waaronder een 12-jarige jongen, het geheim van het schuilplaatsadres van mijn vader.

Dit zijn de woorden van een dankbare Amerikaanse dochter gericht aan de dappere mannen en vrouwen van Nederland. Ik dank U voor het prachtige voorbeeld van verzet tegen het Nazi kwaad. Ik dank U voor het medeleven met de strijders van mijn land tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik dank U voor het redden van het leven van mijn vader. En tenslotte dank ik U voor de levens van mijn broer, mijn neef, mijn dochter en mijzelf, omdat niemand van ons zou zijn geboren als mijn vader was omgekomen.

Nogmaals groet ik U! Carole Ann Phipps Wilson