In memoriam A.M. Hulkenberg (1915-2003) EEN GEBOREN VERTELLER

NIEUWSBLAD Jaargang 2 nummer 4, oktober 2003

R.J. Pex

De heer Hulkenberg heb ik slechts de laatste 16 jaar van zijn leven dat 88 jaren lang was, meegemaakt. Het was echter een bijzonder aangename kennismaking. Ik zocht hem regelmatig op in zijn bescheiden woning aan de Eikenlaan in Lisse. We converseerden over diverse onderwerpen, maar toch wel het meest over het verleden. Het verleden in heel algemene zin dan wel te verstaan, want zijn laat­ste levensjaren blikte hij steeds vaker terug op zijn eigen leven. En dan vertelde hij met veel enthousiasme over de kostschool in Beverwijk, zijn interesse voor planten en dieren, de Joannesschool in Hillegom, de Rijks Tuinbouwschool, Dever, Keukenhof, etcetera. Pijn en verdriet waren hem in zijn leven duidelijk niet bespaard gebleven. Ook daar wist hij heel wat over te vertellen. Want vertellen kon hij als de beste. Ik moet zeggen dat ik altijd met veel belangstel­ling naar hem heb geluisterd.

Hulkenberg was ook maatschappelijk zeer betrokken. Zo richtte hij samen met anderen de zogenaamde probusclub op: een club bestaan­de uit ouderen van dagen die elkaar hielpen en ondersteunden waar mogelijk was.

Ik herinner me nog goed hoe ontdaan hij was toen hij hoorde dat het bedrijf van één van zijn vroegere leerlingen failliet was gegaan. Hij trok zich het wel en wee van zijn medemens altijd erg aan. Zoals meer mensen weten bezat Hulkenberg een ongeëvenaarde ken­nis over geschiedenis in het algemeen en in het bijzonder over de streek. Ik heb me daar meerdere malen over verbaasd. Het overlijden van de heer Hulkenberg betekent dan ook, voor zowel mij persoonlijk alsook voor Lisse, een groot gemis. Moge hij rusten in vrede.