Berichten

Kunst voor 50 jarige Poelpolder

In 2015 is het 50 jaar geleden, dat de eerste huizen in de Poelpolder werden gebouwd. Er worden voor 2015 allerlei activiteiten voorbereid.

Arie in ’t Veld

NIEUWSBLAD Jaargang 12 nummer 3, juli 2013

n 2015 is het 50 jaar geleden dat de eerste woningen in de Lissese Poelpolder werden gebouwd. Een jubileum staat dus voor de deur en in dat verband hebben enkele enthousiastelingen de koppen bij elkaar gestoken om feestelijkheden op stapel te zetten die bij dit jubileum passen.

Namens die werkgroep voerde initiatiefnemer Marcel Huismans onlangs het woord in de vergadering van de commissie Maatschappij en Financiën. Hij brak bij de commissieleden een lans voor het creëren van een breed draagvlak voor dit feest. “Het ontwikkelen van de Poel tot woningbouwlocatie was een grote opgave die de gemeente met succes heeft aangepakt en afgerond. Wij richten ons nu tot de gemeente om ondersteuning. Niet in de eerste plaats wat de financiën betreft, maar om mee te denken en daar waar mogelijk mee te werken. Indertijd werd weiland omgeturnd tot bouwgrond voor huizen, scholen en winkels. Nu zijn we op zoek naar een echte afronding van de invulling van dit gebied. Er is een groep mensen bij elkaar verzameld die een volksfeest vanuit de bewoners wil en een gedenksteen Het feest is voor en door de bewoners en zal aansluiten op bestaande activiteiten in de Poelpolder. Wat die gedenksteen of monument betreft: er komen steeds meer rotondes. Zo ook binnenkort op de grens van het dorp en de Poelpolder, namelijk op de kruising Uitermeer/Ruishornlaan. Als je nou met de bouwers, de bewoners en de bestuurders eens bekijkt of men gezamenlijk wat kan opbrengen om aan het vijftigjarige bestaan aandacht te geven, is een uiting op die rotonde een ideale gelegenheid. We weten dat er een rotondespecialist is voor de  invulling van de rotondes in Lisse, maar die kan natuurlijk ook op een bepaald spoor gezet worden. We zijn dus op zoek naar draagvlak voor zo’n blijvende herinnering.” Huismans riep de gemeente op om hierin mee te denken en samen iets op te bouwen “Als dat draagvlak er niet is, laten we het initiatief los.” Huismans werd op zijn wenken bediend, want burgemeester Lies Spruit zei de handschoen op te nemen en hierover op een later moment afspraken te willen maken. Het daarop volgende applaus in de vergaderzaal betekent uiteraard dat die toezegging veel bijval kreeg.

Dankzij schilderes Anneloes Groot: ORANJEBUURT BEWAARD IN AQUAREL

In het kantoor van woningbouwvereniging Trias hangen 5 aquarellen van Anneloes Groot, gemaakt tijdens de sloopt van de huizen in de Julianastraat en de Irenestraat.

 door Smakman, S.

NIEUWSBLAD Jaargang 3 nummer 1, januari 2004

Hoewel de Oranjebuurt in een adembenemend tempo aan een volledige gedaanteverandering bezig is, zal de berinnering aan de karakteristieke arbeidersbuurt niet verloren gaan. In het kantoor van woningbouwver­eniging Trias aan de Nassaustraat hangen vijf aquarellen waarop de Haagse kunstenares Anneloes Groot de Julianastraat en de Irenestraat tijdens de sloop heeft vereeuwigd.

De klus was aan de kunstenares wel besteed: voor het gemeente-archiefvan Den Haag heeft ze al veel aquarellen en schetsen gemaakt van huizen die verdwijnen, van nieuwe tramtunnels en overheidsgebouwen. Ze heeft een passie voor dingen die verdwijnen en dingen die daarvoor in de plaats komen. Zo is ze nu bezig met de Visafslag in Scheveningen, die overbodig is geworden omdat het visserschip van tegenwoordig vaak een complete fabriek herbergt.

De Haagse is een schilderes van de oude stempel, zegt ze: „Ik ben een van de weinige kunstenaars buitenschilders in Nederland. Ik kan niet van een fotootje schilderen. Ik moet in mijn omgeving zitten, mezelf betrokken voe­len. Een worden met watje maakt. Ik schilder het liefst vanuit de dakgoot.”

Prachtige huisjes

Van de Oranjebuurt was ze erg gecharmeerd. „Het is een echte wijk voor bollenarbeiders: eengezinswoning, klein tuintje. Ik ben altijd heel erg betrokken bij dit soort sociale woonwijken. Prachtige oude huisjes uit de jaren twintig van de vorige eeuw.” Bovendien spreekt het idee haar aan: sociale woningbouw maakt mensen minder afhankelijk van huisbazen en subsidies omdat de huren betaalbaar zijn. Maar nu de oude huizen verdwij­nen is ze bang dat de bewoners afhankelijk worden gemaakt van huursubsi­dies. „Mensen werken hard om vrij te blijven, maar nieuwe woningen wor­den altijd groter en duurder. Dat maakt ze afhankelijk van subsidies. Heel het land drijft erop.”

 

Irenestraat in een aquarel van Anneloes Groot bewaard.

 

Koningstraat door Anneloes Groot

Gele Naatje

NIEUWSBLAD Jaargang 2 nummer 4, oktober 2003

Post

En dan nog wat. Gele Naatje was geen vrouw van lichte zeden. Foei! Ze was netjes getrouwd met Piet van der Meer. Een heel apart stel samen. Ze was heel klein en heel breed en had hele grote voeten en haar huidskleur was heel erg geel. En ze droeg altijd geelgrauwe kleren. Ze kon ook niet lezen. Vanmorgen ben ik in de buurt nog even op onderzoek geweest. Haar man werd ziek en ze brachten hem naar de Pius. Toen ze hem waste was hij ’s avonds dood. Gingen ze met haar naar hem kijken in de opbaarruimte. Vroeg ze: Wat staat daar? Er stond: Heden ik morgen gij. O bah, zei ze, hier moet ik niet wezen. En ze liep weg!
Lisse, mevr. J. Slottje-Kooijman

De Kegelaars van Jan Steen

NIEUWSBLAD Jaargang 1 nummer 1, januari 2002

Nieuwsflits

Met een drukbezochte receptie en tentoonstelling vierden we op 6 september 2001 het tienjarig bestaan van de Vereniging. Burgemeester Corrie van Zon aanvaardde dankbaar de door ons aan­geboden fotoreproductie van het schilderij “De Kegelaars” van Jan Steen. Nadat de reproductie een tijdje in de hal van het gemeentehuis op een ezel tentoon was gesteld, is het teruggekeerd naar de kamer van de burgemeester.

De Kegelaars van Jan Steen